اترها

اترها(Ethers) 

اتر در زبان یونانی به معنای هوای سبک است. اترها را می توان ترکیباتی دانست که در آنها هیدروژن گروه هیدروکسیل الکلها با یک گروه آلکیل یا آریل جانشین شده باشد. چنانچه دو گروه متصل به اتر یکسان باشند(R---O---R) ، اتر را متقارن و در غیر این صورت ، اتر را نامتقارن(R----O----R’) می نامند. 

نامگذاری اترها 

معمولترین روش نامگذاری این است که دو گروه متصل به اکسیژن (گروههای آلکیل یا آریل ) را نام برده و سپس واژه ی اتر را ذکر کنیم. 

در نامگذاری به روش ایوپاک (IUPAC)  اترها را مشتقات R-O هیدروکربن ها فرض می کنند .برخی از ترکیبات اکسیژن دار که جزء اترها طبقه بندی می شوند ، دارای اسامی مختص به خود می باشند 

خواص فیزیکی اترها 

چون در اترها هیدروژن متصل به اکسیژن وجود ندارد ، دمای جوش آنها بسیار پایین بوده و در حدود دمای جوش هیدروکربنهای هم وزنشان می باشد. 

مولکولهای اتر ، مانند هیدروکربنها مجتمع نبوده و پیوندهای هیدروژنی بین آنها وجود ندارد . با این وجود ، اکسیژن اترها قادر به برقراری پیوند هیدروژنی با اتمهای موجود در مولکولهای سایر ترکیبات می باشد. از این رو میل حل شدن آنها در آب از هیدروکربنها بیشتر بوده و بسیاری از ترکیباتی که در هیدروکربنها حل نمی شوند ، می توانند در اترها حل شوند.

به علت پایین بودن دمای جوش اترها ، دی متیل اتر و متیل اتیل اتر در دمای معمولی به شکل گاز هستند. اترها دارای اثر فیزیولوژی بر بدن انسان هستند و در سال 1842برای نخستین بار در جراحی از دی متیل اتر به عنوان ماده ی بیهوشی استفاده شد. دی اتیل اتر به مقدار بسیار زیاد در آزمایشگاهها برای استخراج مواد آلی به کار می رود . در بسیاری از سنتزهای آلی از اترها استفاده می شود. اتر مورد نیاز برای این مصارف بایستی کاملاً خشک باشد. برای خشک کردن اتر آن را با سولفوریک اسید تقطیر می کنند و در شیشه های محتوی فلز سدیم نگهداری می کنند.